Przez dekady wiemy, że nawet odrobina ćwiczeń potrafi podnieść nasz nastrój, ale czy mogłoby być to wystarczające, aby było używane jako terapia w silnej depresji?
Wiemy, że aktywność fizyczna jest związana ze zmniejszeniem objawów depresji. Na przykład, jeśli spojrzysz na grupę reprezentatywną 8,000 ludzi w całym kraju, te osoby, które regularnie, mieli mniejsze prawdopodobieństwo, że zdiagnozuje się u nich silną depresję. A to tylko migawka w czasie. W tym badaniu, naukowcy otwarcie przyznają, że to może być przypadek cofnięcia się przyczynowości. Może ćwiczenia nie zredukowały depresji, może depresja ogranicza ćwiczenia. Przyczyna depresji może być powiązana z niską aktywnością fizyczną tych osób, które czują się za kiepsko, by wstać z łóżka. Czego potrzebowaliśmy to interwencyjne badanie, gdzie wzięto osoby już cierpiące na depresję i losowo przydzielono ćwiczenia.
Naukowcy z Duke University Medical Center przypasowali mężczyzn i kobiety w wieku ponad 50 lat z silną depresją do dwóch grup: jednej, którzy wykonywali ćwiczenia aerobowe przez 4 miesiące i drugiej, którzy wzięli antydepresant zwany Zoloft.
Przed ćwiczeniami, ich punkty Depresji Hamiltona sięgały do około 18 (wszystko powyżej 17 uważane za depresję). W ciągu czterech miesięcy, grupa na leku przeszły do normalności, co jest dokładnie tym, co lek powinien zrobić. Co z grupą, która tylko ćwiczyła? Ćwiczenia miały ten sam mocny efekt.
Naukowcy stwierdzili, że program treningowy może być uważany jako alternatywa do antydepresantów w terapii depresji u osób starszych. Ale nie tak szybko!
Mieli grupę ćwiczących ludzi przychodzących trzy razy w tygodniu na zajęcia grupowe. Możliwe, że jedynym powodem dlaczego grupie ćwiczącej się polepszyło było to, że musieli wyjść z łóżka i spotkać się z ludźmi – może to było społeczne pobudzenie i nie ma nic wspólnego z ćwiczeniami? Zanim będziesz mógł definitywnie powiedzieć, że ćwiczenia działają tak samo dobrze, jak leki, co musielibyśmy zobaczyć to takie same badanie, ale z dodatkową grupą, która ćwiczyłaby samotnie bez dodatkowej interakcji społecznej.
Stworzyli największą próbę przeprowadzoną do teraz ćwiczących pacjentów z silną depresją, zawierającą nie tylko starszych, ale też innych dorosłych, tym razem z trzema różnymi grupami zabiegowymi: grupa ćwiczących w domu jako dodatek do nadzorowanej grupy ćwiczących i grupy przyjmującej leki jak poprzednio.
I wszystko działało tak samo w walce z remisją depresji. Z pewnością więc możemy powiedzieć, że ćwiczenie jest porównywalne do antydepresantów w terapii pacjentów z silnym zaburzeniem depresyjnym.
Biorąc wszystkie najlepsze badania razem, naukowcy oświadczają, że ćwiczenia mają przynajmniej umiarkowany efekt antydepresyjny, a w najlepszym przypadku, ćwiczenia mają ogromny efekt w redukowaniu symptomów depresji i mogłyby być sklasyfikowane jako bardzo przydatna i mająca dużą moc interwencja. Niestety, podczas, gdy badania wspierają użycie ćwiczeń jako terapia w depresji, ćwiczenie jest rzadko przepisywane jako terapia tego częstego i wyniszczającego problemu.
Ćwiczenie można porównać przychylnie do leków antydepresyjnych, jako pierwsza część terapii w lekkiej do umiarkowanej depresji.
Źródło: Dr Michael Greger – http://nutritionfacts.org/2017/01/24/exercise-as-a-treatment-for-depression/?utm_content=bufferb84d8&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer
10 najważniejszych zasad skutecznej diety!
